İmparatorluğun son yıllarında İstanbulda bilhassa avam ağzında hayli meşhur olmuş bir kantodur; ilk dinlenildiği yer, o devrin rağbet gören sazlı ve içkili lokallerinden Pangaltı Gazinosu, kantoya şöhretini temin eden de, o zamanlar burada çalan Kemani Salihdir; Salih, kantonun nekaratında yayını öyle çeker imiş ki, dinleyenler bülbül ötüyor sanırmış; kantoyu dilinden düşürmeyen halk Salihe de “Bülbül” lakabını takmış, ve sanatkâr bundan böyle bu lâkabla anıla gelmiştir. Edebi bir kıymet taşımayan kantonun güftesi şudur: Ah şu dağlar zümrüd misal Bülbülde yok sabra mecâl Hazin hazin herdem ağlar Garib garib ötme bülbül Bülbül... bülbül... bülbül... İsmail ARSEVİM